Nieuw onderzoek roept twijfels op over Cognitieve Remediëring bij OCD en Anorexia Nervosa

Een recent gepubliceerde studie werpt nieuw licht op de relatie tussen cognitieve inflexibiliteit en behandeluitkomsten bij obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) en anorexia nervosa. Het onderzoek vond geen bewijs dat cognitieve remediëringstherapie (CRT) de cognitieve flexibiliteit significant verbetert of een positief effect heeft op de behandelresultaten bij deze aandoeningen.

Wat is CRT?

Cognitieve remediëringstherapie (CRT) is een training die helpt om vastgeroeste denkpatronen te doorbreken. Mensen met OCD en anorexia nervosa hebben vaak moeite met het aanpassen van hun manier van denken en reageren op veranderingen. CRT is bedoeld om deze flexibiliteit te verbeteren door middel van oefeningen die helpen bij probleemoplossing, aandacht en planning.
Onderzoeksopzet en Doel Het onderzoek analyseerde gegevens van een multicenter, gerandomiseerde gecontroleerde klinische studie onder 132 volwassen deelnemers (71 met OCD en 61 met anorexia nervosa). De deelnemers ondergingen gedurende vijf weken tweemaal per week CRT of een actieve controle-interventie, gevolgd door reguliere behandeling. De cognitieve flexibiliteit werd gemeten met neuropsychologische tests en zelfrapportagevragenlijsten, terwijl de behandeluitkomst werd beoordeeld aan de hand van de Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Y-BOCS) en de Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q).

Belangrijkste bevindingen

• Er werd geen verband gevonden tussen cognitieve flexibiliteit bij aanvang van de behandeling en de behandeluitkomsten bij OCD en anorexia nervosa.
• CRT verbeterde cognitieve flexibiliteit niet meer dan de actieve controlebehandeling.
• Veranderingen in cognitieve flexibiliteit voorspelden geen betere behandeluitkomsten op langere termijn.

Deze resultaten stellen eerdere aannames ter discussie dat cognitieve flexibiliteit een bepalende factor is in de effectiviteit van behandelingen voor OCD en anorexia nervosa.

Kritische reflectie en toekomstig onderzoek

Hoewel eerdere studies enige ondersteuning boden voor het idee dat cognitieve inflexibiliteit een belemmerende factor kan zijn bij de behandeling van OCD en anorexia nervosa, suggereren deze nieuwe bevindingen dat CRT mogelijk niet de verwachte voordelen biedt. De onderzoekers wijzen op het belang van het heroverwegen van de meetmethoden voor cognitieve flexibiliteit en suggereren dat toekomstige studies moeten verkennen of andere interventies, zoals cognitieve gedragstherapie (CBT) in combinatie met meer gerichte cognitieve training, effectiever kunnen zijn.

Bovendien wordt opgeroepen tot verder onderzoek naar alternatieve mechanismen waarop CRT mogelijk werkt, zoals het verbeteren van motivatie, het stimuleren van zelfreflectie en het ondersteunen van gedragsverandering. Ook wordt gesuggereerd dat digitale toepassingen en innovatieve therapievormen kunnen bijdragen aan een effectievere aanpak van cognitieve inflexibiliteit.

Conclusie

Dit onderzoek biedt waardevolle nieuwe inzichten in de relatie tussen cognitieve flexibiliteit en behandeluitkomsten bij OCD en anorexia nervosa. De bevindingen roepen vragen op over de effectiviteit van CRT en benadrukken de noodzaak om behandelstrategieën verder te verfijnen. Toekomstig onderzoek moet zich richten op het ontwikkelen van meer specifieke en doelgerichte interventies om de behandelingsuitkomsten voor deze complexe stoornissen te verbeteren.