Interpersoonlijke problemen voorspellen gedeeltelijk uitkomst van depressiebehandeling

Onderzoekers van de Radboud Universiteit en diverse internationale universiteiten hebben in een internationale meta-analyse van individuele patiëntgegevens (IPD-MA) aangetoond dat interpersoonlijke problemen bij aanvang van behandeling een rol spelen in het verloop van depressieklachten. De studie bundelde gegevens van tien onderzoeken met in totaal 1282 volwassen deelnemers met een depressie, en keek naar het verband tussen interpersoonlijke moeilijkheden en het effect van verschillende behandelvormen, waaronder cognitieve gedragstherapie, psychodynamische therapie en antidepressiva.

Wat is onderzocht?

De onderzoekers keken specifiek naar drie typen interpersoonlijke kenmerken bij aanvang van de behandeling:
• Algemene interpersoonlijke problematiek (zoals conflicten of moeite met grenzen stellen)
• Verbondenheid (de mate van verbondenheid of afhankelijkheid in relaties)
• Invloed (de mate van dominantie of onderdanigheid in contact met anderen)

Wat blijkt?

• Alleen algemene interpersoonlijke problematiek bleek een (kleine) negatieve voorspeller van behandeluitkomst te zijn: hoe meer problemen, hoe minder afname van depressieve klachten, ook op lange termijn (12 en 24 maanden).
• De dimensies verbondenheid en invloed hadden géén significante invloed op de behandeluitkomst.
• Het type behandeling maakte hierin geen verschil: het verband tussen interpersoonlijke problemen en behandeluitkomst was ongeacht de behandelvorm zichtbaar.

Waarom is dit belangrijk?

Deze studie onderstreept dat het meten van interpersoonlijke stressfactoren bij de start van de behandeling waardevol kan zijn voor de inschatting van het behandelverloop. Hoewel de effecten klein zijn, kan deze informatie bijdragen aan meer gepersonaliseerde zorg. Patiënten met veel interpersoonlijke problemen zouden bijvoorbeeld kunnen profiteren van extra ondersteuning, of van combinaties van therapie en medicatie.

Lees het onderzoek hier.