Een fobie, zoals hoogtevrees, leidt vaak tot meer fobieën of depressies

Last van hoogtevrees of onevenredig bang voor spinnen? Mensen die een specifieke angst (fobie) hebben, lopen drie keer zoveel kans andere angststoornissen te ontwikkelen en twee keer meer kans depressief te worden. Tijdig reageren op een goed te behandelen angst, kan erger voorkomen.

Dat blijkt uit onderzoek van het Amsterdam UMC in samenwerking met het Trimbos-instituut. In dit onderzoek is bij 6646 deelnemers gekeken of volwassenen met een specifieke angst in een periode van zes jaar nieuwe psychische aandoeningen ontwikkelen. Deze aandoeningen mochten niet toegeschreven worden aan een andere risicofactor, zoals een verleden van seksueel misbruik of bijvoorbeeld werkeloos zijn. Ofwel: is een specifieke fobie een voorspeller voor latere psychische aandoeningen?

Specifieke fobie

Iemand met een specifieke fobie is bang voor één bepaald ding, dier of situatie. Te denken valt hierbij aan angst voor spinnen, de tandarts of muizen. Doorgaans wordt een specifieke angst als een milde aandoening beschouwd die zich vroeg ontwikkelt. Toch laat dit onderzoek zien dat het reden is voor waakzaamheid.

Zes jaar na de start van de bevolkingsstudie bleken alle 552 volwassenen die bij aanvang een specifieke fobie hebben of hadden een drie keer zo grote kans op het krijgen van een angststoornis te hebben. Bovendien was  er een tweemaal zo grote kans op een depressieve stoornis, dan mensen zonder een specifieke fobie. Het ontstaan van deze aandoeningen kon niet toegeschreven worden aan een andere oorzaak. Opvallend was verder dat volwassenen met een specifieke fobie minder goed functioneerden dan volwassenen zonder fobie.

Taak voor de hulpverlening

“Voorkomen is beter dan genezen”, zegt onderzoeker Guido Wetzer van het VUmc op de website van het Trimbos Instituut. “Als mensen met – schijnbaar onschuldige en goed te behandelen – psychische aandoeningen vroegtijdig worden opgespoord en behandeld, kunnen mogelijk ernstigere psychische stoornissen worden voorkomen. Gezien de eenvoudige methode om de aandoening op te sporen lijkt een specifieke fobie een ideale marker voor een dergelijk preventief beleid.”

Bron.